Zatem zastanawiasz się jak zostać hodowcą psów? Nie będę Cię odwodzić od pomysłu. Zakładam, że skoro na niego wpadłeś i jesteś tutaj ze mną, to nie kieruje Tobą mamona, ale szczera miłość do zwierząt. Dlatego wyjaśnię Ci krok po kroku jak zrealizować Twoje marzenie, czyli jak zostać hodowcą psów.
Krok 1: Niby jak zostać hodowcą psów bez psa?
Nie każdy piesek, który przychodzi na świat, jest zgodny ze wzorcem bądź standardem rasy. A tylko takie są dopuszczane do rozrodu. Przy czym ułożenie łatek na głowie nie jest najbardziej istotne. Chodzi raczej o to, żeby pies nie miał wad dyskwalifikujących. Na przykład:
- braku zębów,
- klapniętych uszu które powinny być stojące,
- braku cech charakterystycznych dla rasy (jak pręga u ridgebacka),
- poważnych wad postawy.
Każdy pies ma swoją niepowtarzalną urodę, ale w przypadku hodowli zwierząt nie dążymy do tego, co się nam podoba, ale do tego, co wskazuje wzorzec. I dbałość o zdrowie zwierzęcia, oczywiście. Nie ma nic złego w odejściu od wzorca na rzecz polepszenia komfortu życia psa.
Różne rasy rozwijają się w odmienny sposób. Są takie, w których ocena małych szczeniąt jest całkiem wiarygodna. U innych ciężko powiedzieć, który psiak nada się na wystawy, przez bardzo długi okres czasu.
Zawsze pewniejszy jest zakup do hodowli psa już podrośniętego. Osiem, dziewięć miesięcy to tutaj standardowy wiek. Nawet lepiej jest kupić psa już po wszystkich badaniach. A jak dobrze poszukasz, to dostaniesz i takiego z uprawnieniami.
Kupowanie szczeniąt w “tradycyjnym” wieku kilku tygodni, to zawsze ryzyko, że kiedy pies dorośnie, nie będzie wystawowy. Możesz się na to zdecydować, ale niewielu hodowców daje jakiekolwiek gwarancje na tak młode psy.
Praktyką wprost przeniesioną ze świata hodowców kotów, spotykaną niekiedy także wśród kynologów, jest pobieranie większych opłat za szczenię przeznaczone do hodowli.
Nie radzę zatajać przed hodowcą, że szukasz psa do hodowli, z kilku powodów:
- większość hodowców chętnie sprzedaje swoje psy do dalszego rozrodu i może to być dodatkowy plus w ich oczach;
- bezwzględnie będziesz potrzebowała pomocy hodowcy w wyborze właściwego szczenięcia;
- jeżeli hodowca ma dobrze napisaną umowę i spotkacie się w sądzie, możesz słono zapłacić.
Krok 2: Przygotowanie do wystaw
Żeby pies, a właściwie suczka, mogła zdobyć uprawnienia hodowlane, musi zaprezentować się na wystawach. Wyjątkiem są czasy pandemii koronawirusa, kiedy wystarczy do tego przegląd, ale nie wiadomo czy zostanie on wprowadzony do regulaminów na stałe.
Tak czy inaczej, zestaw umiejętności, które musi posiadać pies, jest podobny.
Wymagania wobec psiaka wystawowego to:
- dobra socjalizacja z ludźmi i psami, bo jednych i drugich na wystawach jest pełno;
- habituacja, czyli przyzwyczajenie do różnych miejsc, bo wystawy potrafią być hałaśliwe oraz męczące;
- bieganie kłusem przy lewej nodze na ringówce;
- opanowanie postawy wystawowej, która dla różnych ras jest różna, najczęściej wymaga się aby pies po prostu stał równo i w miarę bez ruchu;
- w przypadku małych ras, stanie na stoliku;
- znoszenie dotyku, bowiem sędzia psy dokładnie obmacuje, samcom sprawdza jądra, zagląda w zęby (!);
- w przypadku ras o wymagającej szacie, przyzwyczajenie do zabiegów pielęgnacyjnych, bez których przygotowanie do wystawy nie jest możliwe.
Krok 3: Dołączenie do Związku Kynologicznego w Polsce
Aby wziąć udział w wystawie i zarejestrować hodowlę, musisz być członkiem Związku Kynologicznego w Polsce. W tym celu powinnaś udać się do dowolnego oddziału. Tam zapłacisz składkę członkowską i otrzymasz legitymację.
Musisz zarejestrować także swoją suczkę. Jeżeli kupiłaś ją w Polsce, w zrzeszonej w ZKwP hodowli, otrzymałaś metrykę. Ten dokument uprawnia Cię do wyrobienia rodowodu.
Jeżeli natomiast masz psa z zagranicy, potrzebujesz od jego hodowcy rodowodu eksportowego, który trzeba nostryfikować. To również załatwisz w oddziale.
Obie te usługi niestety nie są wykonywane od ręki. Będziesz musiała chwilę poczekać, ale od razu dostaniesz tak zwany numer rejestracji oddziałowej. W przypadku młodych psów, jest on wystarczający, by zgłosić się na wystawę.
A kiedy już otrzymasz rodowód z powrotem, wszystkie niezbędne dane (przede wszystkim PKR – numer Polskiej Księgi Rodowodowej) będą na nim.
Krok 4: Wystawy
Z młodym psem możesz startować w klasie młodszych szczeniąt, szczeniąt i młodzieży. Natomiast aby zacząć zdobywać uprawnienia hodowlane, musisz poczekać aż suczka skończy piętnaście miesięcy.
Wykorzystaj ten czas na zapoznanie się z atmosferą wystaw i mimo wszystko trochę na nie pojeździj!
Po ukończeniu przez sukę piętnastu miesięcy, potrzebujesz trzech ocen bardzo dobrych od dwóch różnych sędziów.
Wystawy w Polsce mają różne rangi. Podstawowe to “krajowa” i “międzynarodowa”. Ta druga planowana jest z większym wyprzedzeniem. Przynajmniej jedna ocena do “hodowlanki” musi pochodzić z wystawy międzynarodowej lub specjalistycznej, na przykład konkretnej rasy.
W przypadku psa-samca, wymagania są nieco wyższe i musi on otrzymać oceny doskonałe. Ale zgodnie z regulaminem ZKwP, posiadanie samca z uprawnieniami hodowlanymi nie czyni Cię hodowcą, dlatego skupiam się na suczkach.
Jak wspomniałam, w czasach pandemii wprowadzono z powodu braku wystaw przegląd hodowlany. Z założenia jest to ocena dokonywana tylko przez jednego sędziego, ale bardziej wnikliwa. Praktycznie prezentuje się suczkę dokładnie tak jak na wystawach.
Na przeglądzie nie ma ocen, tylko ostateczny werdykt – dopuszczona lub nie do rozrodu.
Zarówno wystawy, jak i przegląd, są płatne.
Czy masz szansę na jakieś nagrody? Tak, ale raczej w przyszłości. Zazwyczaj, o ile nagrody w ogóle są przewidziane, dostają je psy, które wygrywają całą wystawę, a do tego trzeba już pewnego obycia i wiedzy jak dobrze zaprezentować futrzaka.
Ale na pewno dostaniesz dyplom, a może nawet medal. A przede wszystkim kartę oceny, która będzie Ci potrzebna później.
Krok 5: Jak zostać hodowcą psów, to dbającym o zdrowie i wyszkolenie!
Są dwa rodzaje badań, które powinnaś zrobić swojemu psu: te, które narzuca Związek i te, które powinnaś. 🙂
Wiele ras ma narzucone obowiązkowe badania na dysplazję stawów biodrowych. Niemniej zazwyczaj lista chorób, na które rasa jest narażona, obejmuje znacznie więcej pozycji niż te w regulaminach Związku.
Pomóc Ci tutaj może hodowca, Twój własny lub inny doświadczony z rasą, albo szef(owa) sekcji Twojej rasy w oddziale.
Choćby przeglądając strony internetowe innych hodowli, szybko zorientujesz się, jakie badania najczęściej są wykonywane dla Twojej rasy.
Wiele ras użytkowych ma także narzucone wymagania dotyczące wyszkolenia. Zazwyczaj są to testy psychiczne. Najsurowsze wymagania w tym względzie mają owczarki niemieckie.
Ze szkoleniem nie ma wielkiej filozofii. Musisz znaleźć trenera, który przygotowuje psy do danego egzaminu i udać się do niego. W oddziałach również istnieje coś takiego jak sekcja szkolenia, gdzie otrzymasz wszelkie rady w tej kwestii.
Kliknij tutaj po pełną listę dodatkowych wymagań dla różnych ras.
Krok 6: Jak zostać hodowcą psów? Trzeba mieć hodowlę!
Najpóźniej teraz powinnaś pomyśleć o rejestracji swojego przydomka hodowlanego. To unikalna nazwa Twojej hodowli, która nie może przypominać żadnej już istniejącej. Będzie dodawana do imion wszystkich szczeniąt, które “stworzysz”.
Rejestracja przydomka trochę trwa, a na druku jest miejsce na kilka propozycji. Warto wykorzystać je wszystkie. Dzięki temu masz większe szanse, że któraś nazwa zostanie przyjęta.
Wszystko załatwisz tam gdzie zwykle, czyli w swoim oddziale. Już pewnie znasz drogę na pamięć?
Krok 7: Wpis do rodowodu
Teraz uwaga… jeżeli się pospieszyłaś i zdobyłaś wymagane oceny dla suki, zanim ta ukończyła osiemnaście miesięcy, to… musisz znowu poczekać! Tak młode psy nie mogą rodzić szczeniąt w ZKwP.
Kiedy suczka osiągnie wymagany wiek, zabierz jej rodowód, karty z wymaganymi ocenami i wyniki badań (a w niektórych oddziałach nawet ją samą – dopytaj), i udaj się do swojego oddziału. Tam w rodowód zostanie wpisana informacja o uprawnieniach hodowlanych.
Gratulacje! Jako właścicielka suki hodowlanej jesteś już – zgodnie z regulaminem – hodowcą.
Komentarze