Kompletny opis rasy prazsky krysarik

Opis rasy prazsky krysarik – wygląd

Wielkość – opis rasy prazsky krysarik

Przede wszystkim, ratler to pies naprawdę bardzo mały. Ze względu na elegancką, długonogą sylwetkę wydaje się delikatniejszy niż jest. Ze wszystkich pozostałych ras, najbardziej przypomina rosyjskiego toya, jest jednak bardziej atletyczny i ma inny kształt uszu.

Większość osób, mówiąc o małym psie myśli tak naprawdę o zwierzęciu około dziesięciokilogramowym.

Ratler to piesek gabarytu toy. Jeżeli chodzi o liczby, krysarik powinien mierzyć od 20 do 23 centymetrów w kłębie, a waga waha się od 1,5 do 3,5 kilogramów. Za najbardziej optymalne przyjmuje się okolice 2,5 kilograma.

Sylwetka – opis rasy prazsky krysarik

Poprawna sylwetka ratlerka jest elegancka, ale atletyczna, absolutnie nie rachityczna czy przesadnie krucha. Ogon – długi, cienki, noszony wysoko i łagodnie zagięty. 

Głowa ma charakterystyczny dla zminiaturyzowanych ras, nieco okrągły kształt, kufa jest długa, a uszy lekko wygięte. Małżowiny powinny być stojące, chociaż czasami załamują się pod własnym ciężarem, szczególnie na końcach i jest to tolerowane. Oczy są duże i okrągłe. 

Szata i umaszczenie – opis rasy prazsky krysarik

Praski ratler występuje w dwóch wariantach długości sierści. Odmiana krótkowłosa ma krótką, jednowarstwową, gęstą szatę. U odmiany długowłosej sierść jest półdługa, tworząca pióropusze na uszach, łapach i ogonie.

Dla obu odmian, dopuszczane są liczne umaszczenia. Najbardziej tradycyjne kolory to czarny podpalany oraz brązowy podpalany. Występują też pieski merle, żółte oraz kolory rozjaśnione, jak błękit i liliowy.

Wzorzec praskiego ratlera zmienił się w roku 2008, kiedy klub rasy zdecydował o dopuszczeniu do hodowli większej liczby psów, aby ożywić genetykę w rasie. Do dziś zmiana ta budzi kontrowersje. “Klasyczny” praski ratler występował tylko w odmianie krótkowłosej, był czarny (lub ewentualnie brązowy) podpalany i nawet mniejszy niż obecnie, z dolną granicą wzrostu wynoszącą zaledwie 18 centymetrów.

Opis rasy prazsky krysarik – charakter

Zanim jeszcze przeczytasz dalszy opis rasy prazsky krysarik, przypominam że w kwestii charakteru u psów występują duże różnice osobnicze. Dlatego opisując temperament rasy, skupiam się na cechach, wskazanych przez wzorzec.

Czy praski ratler jest agresywny?

Przede wszystkim, prazsky krysarik powinien być pieskiem łagodnym. W zachowaniu cechuje go pewna delikatność, która sprawia że nawet szczenięta są mało kłopotliwe jeśli chodzi o podgryzanie.

Moja Tania wykazuje pewną szczególną uważność na człowieka. Jeżeli chce zwrócić na siebie uwagę, delikatnie dotyka mnie łapką. Gryzienie w okresie wymiany zębów, u wielu szczeniąt bardzo uporczywe, praktycznie przebiegło przy niej bezboleśnie.

Możliwe że wpływ na tę cechę ma bardzo nieduży rozmiar. 

Także u weterynarza, ratlerki są raczej wdzięcznymi pacjentami. Nie uwierzysz, ilu weterynarzy śmiertelnie boi się mikropsów… a jednak Tania nigdy nawet nie próbowała gryźć.

Czy praski ratler jest przyjacielski?

Praski ratler jest również bardzo ciekawski. Ułatwia mu to zaskakująca spostrzegawczość i wyczulenie na zmiany w otoczeniu. Gdziekolwiek idziesz, cokolwiek robisz – ratlerek chętnie będzie Ci towarzyszył. A już szczególnie, kiedy usiądziesz.

Pieski te generalnie uwielbiają pieszczoty, przesiadywanie na kolanach, wpychanie się pod sweter i przytulanie całym ciałem do opiekuna. Doskonale nadają się do noszenia na rękach i chętnie z takiej możliwości korzystają.

Wrodzona wylewność i przywiązanie praskiego ratlera potrafi stopić nawet najtwardsze serce.

Jednocześnie prazsky krysarik doskonale rozróżnia członków rodziny od obcych. O ile w domu, w kręgu znajomych, jest ekstremalnie socjalny, o tyle wobec reszty świata cechuje go powściągliwość.

Praski ratler nie powinien być także lękliwy! Jednak wobec obcych wykazuje się rezerwą i nie chce się spoufalać z każdym przechodniem na ulicy.

Dobrze mieć zatem świadomość, że nasz prazsky krysarik prawdopodobnie nie będzie bohaterem sąsiedztwa, który z uśmiechem na pysku wbiegnie w gromadkę roześmianych dzieci. Należy zawczasu uszanować jego niechęć do kontaktów z obcymi, aby go do nich nie zniechęcić. 

Jednocześnie nie wolno zaniedbać pokazywania mu fajności świata i innych ludzi (czytaj, socjalizacji).

Czy praski ratler to arystokrata?

Zmusić ratlerka do zrobienia czegoś na co nie ma ochoty, jest ciężko. Nie jest to pies twardogłowy ani obojętny na właściciela, jednak poddany za dużej presji potrafi zamknąć się w sobie oraz odmówić kooperacji. Nie znosi złego traktowania.

W końcu nie wolno źle traktować arystokracji… a prazsky krysarik bez wątpienia jest arystokratą. Jego charakter ma pewne szlachetne cechy, połączone z wewnętrznym przekonaniem, że to właśnie ratlerkowi należy się najwygodniejszy punkt kanapy…

Ponadto prazsky krysarik nie zniża się do pewnych zachowań, jak niszczenie, zbędne skowyty czy szczególnie uciążliwe żebranie. Nie uzyskawszy w krótkim czasie tego, na czym mu zależy, po prostu odpuszcza i idzie zająć się czymś bardziej owocnym, jak drzemka w łóżku.

Przy tym wszystkim, ratler jest psem nader szybkim, zręcznym i sprawnym, oczywiście jak na swoje rozmiary. Te cechy doskonale predysponują go sportów takich jak agility. I chociaż prazsky krysarik nie ma szczególnie wielkich wymagań pod tym względem, stanowi doskonałego kompana długich spacerów. Moja Tania spokojnie pokonuje trasy, obliczone raczej na łapy owczarka.

Życie z praskim ratlerem

Wiesz już, że prazsky krysarik to pies mały, niekłopotliwy i o wspaniałym charakterze… ale żadna rasa nie nadaje się dla każdego!

Życie z mikropsem rządzi się pewnymi prawami i prazsky krysarik nie jest tu wyjątkiem.

Prazsky krysarik w złą pogodę

Przede wszystkim, ratlerki są bardzo wrażliwe na warunki atmosferyczne. Nie ma w tym nic dziwnego. 

Tak małe psy tracą więcej ciepła, ponieważ powierzchnia ich skóry w stosunku do wnętrza ciała jest duża. Innymi słowy, mikropsy bardzo łatwo marzną.

Dodatkowo ratlerki nie mają podszerstka. Nawet u długowłosych piesków, ich szata jest tak uboga, że nie stanowi skutecznej bariery dla chłodu.

Nie jestem fanką “hartowania” jakichkolwiek psów pozbawionych podszerstka. Wychodzę z założenia, że po prostu takie rasy nie nadają się do długotrwałego przebywania na mrozie bez dodatkowej ochrony.

W przypadku praskiego ratlera, brak gęstej okrywy włosowej w połączeniu z małymi rozmiarami sprawia, że przez większość roku ubieram swoją Tanię na spacery. 

Stawiam na ubranka praktyczne i wygodne dla suczki. Nie jest to moje widzimisię. Po prostu w przypadku ras takich jak prazsky krysarik, ubranka – lub znaczące skrócenie czasu na dworze – jest wobec niskich temperatur koniecznością.

Problemem nie jest tylko temperatura. Praski ratler kiepsko znosi większość ekstremalnych warunków – nie lubi deszczu, mocnego wiatru, śniegu. Natomiast nieźle czuje się w upały.

Prazsky krysarik a urazy

Kolejną ważną cechą praskiego ratlera, również związaną z jego rozmiarem, jest delikatność. To bardzo mały pies i mając go w mieszkaniu, trzeba po prostu nieco uważać.

Nadepnięcie czy przygniecenie psa nie jest wcale takie nieprawdopodobne, szczególnie biorąc pod uwagę jak blisko opiekuna lubi być prazsky krysarik. Taki wypadek może się skończyć tragicznie.

Podobnie problem stanowią upadki z wysokości. 

Wielu właścicieli mikropsów nie pozwala im wskakiwać nawet na kanapę, w obawie że połamią łapy. Istnieją specjalne schodki, z których pies może korzystać aby dostać się na meble.

Osobiście nie jestem aż tak ostrożna, zwłaszcza że Tania nie ma problemów z łamliwością kości i jest bardzo sprawna. Natomiast już nie pozwalam jej wyskakiwać z bagażnika na podjazd. Zawsze też trochę stresuje mnie stawianie jej na stole u weterynarza i wyjątkowo uważam, żeby nie wymknęła mi się z rąk przy nieprzyjemnych zabiegach.

Prazsky krysarik i dzieci

Mając dzieci, należy szczególnie uczulić je jak należy obchodzić się z tak małym pieskiem i pilnować, by nie zrobiły mu krzywdy. Mocne ściskanie, uderzenie klockiem, szarpanie na smyczy czy przewrócenie się ledwo chodzącego berbecia na ratlera to gwarantowany uraz.

Nie polecam zatem ratlera do domu z małymi dziećmi, zakładając że rodzice tychże nie mają doświadczenia z psami lub nie potrafią nauczyć latorośli uważnej opieki nad psiakiem.

Należy również pamiętać, że mały piesek wymaga dodatkowych zabezpieczeń naszego domu i ogrodu! Z łatwością przeciśnie się pod niezabezpieczonym płotem lub przejdzie przez balkonowe barierki.

Co prawda praski ratler nie ma tendencji do uciekania. Niemniej każdy pies może od czasu do czasu, z różnego powodu, wybrać się na wycieczkę lub nawet zostać wywabiony z posesji w celu kradzieży.

Wszystko co napisałam w tej sekcji, mogę podsumować bardzo krótko: Prazsky krysarik to naprawdę malutki piesek, co ma swoje konsekwencje. Nie tylko takie, że zje mniej karmy niż doberman.

Opis rasy prazsky krysarik – historia rasy

Istnieje w wielu osobach silne przekonanie, które być może podzielasz, że wszystkie rasy powstały w wyniku krzyżówek innych.

Jest to wierutna bzdura, czego dowodem jest większość ras czeskich, w tym także prazsky krysarik.

Zacznijmy od końca…

Po II wojnie światowej Czesi w ramach zrywu patriotyzmu przystąpili do odtwarzania swoich dawnych historycznych ras. Na listę tę załapał się prazsky krysarik, jak również opisywany przeze mnie w przeszłości chodsky pes.

Historia praskiego ratlera jest nierozerwalnie związana z Polską, o czym za chwilę. Toteż między innymi na terenie naszego kraju najwybitniejsi czescy kynologowie szukali psów odpowiadających historycznemu opisowi rasy. Te wytypowane osobniki miały być podstawą nowej populacji krysarika.

Próby początkowo były torpedowane, ale w końcu w latach 80. ubiegłego wieku udało się z sukcesem odtworzyć praskiego ratlera.

Dlaczego Czechom tak bardzo na ratlerze zależało?

Ze stodoły na salony

Jest to według przekazów historycznych najstarsza rasa czeska. Pierwsze wzmianki o małych pieskach w tym typie – wtedy służących do tępienia szczurów – są równie stare jak pierwsze czeskie źródła pisane. Nieduży pies polujący na gryzonie był tym bardziej potrzebny, że w tamtych czasach na terenie Czech nie było wystarczającej populacji… kotów.

Ratlery żyły z innymi psami w psiarniach i wtedy ukształtował się ich przymilny, polubowny charakter. Ze względu na swoje rozmiary musiały za wszelką cenę unikać konfliktów z większymi pobratymcami.

Prawdopodobnie właśnie ten łagodny charakter wprowadził ratlera na salony. Najpierw stał się towarzyszem zabaw dzieci, a potem prezentem, którym wymieniali się władcy. Prazsky krysarik został podarowany Karolowi I, dwa te pieski otrzymał również władca Polski, Bolesław II Szczodry.

Polski król uwielbiał podobno swoje ratlery i nie był jedyny. Jako prezenty trafiły aż na dwór francuski. Pozostały także popularne w kraju pochodzenia. Rudolf II miał ich osiemnaście sztuk, a nawet wydawał dekrety, które określały minimalną liczbę ratlerów w czeskich browarach.

Biała Góra

Tryumf praskiego ratlera zakończył się w XVII wieku. O jego losie, tak jak i o losie całych Czech, zadecydowała bitwa na Białej Górze. 

Nie zagłębiając się zanadto w historię naszych południowych sąsiadów, była to największa klęska w czeskiej historii. Bitwę wygrały wojska Ligi Katolickiej i rozpętały w protestanckich Czechach terror.

Ścięto najbardziej znaczących czeskich szlachciców, wymordowano część elit, konfiskowano majątki, a na zwolnione miejsce wprowadzono niemiecką arystokrację. Wszystko, co czeskie, miało zostać wymazane.

Los ten podzieliły także czeskie rasy psów – zarówno wywodzący się z gór i wsi chodsky pes, jak i ukochany na salonach prazsky krysarik.

Kto uratował praskiego ratlera?

Ostatecznie praski ratler przetrwał. Uratowało go to samo, co język czeski – niższe warstwy społeczne, które germanizacja ominęła jako mało znaczące. 

Porażka III Rzeszy i w jej następstwie deportacje Niemców oraz budzący się duch narodowy, przywróciły ostatecznie Czechom ich utraconą kulturę. Wraz z nią, powrócił prazsky krysarik.

Dzisiaj, w czasach zabieganego miejskiego życia, jest tak samo gotowy na podbój świata jak niegdyś.

Opis rasy prazsky krysarik – zdrowie

Miniaturowe rasy są często kojarzone ze słabym zdrowiem. Szczerze mówiąc, nie wiem dlaczego. W każdym razie, w przypadku praskiego ratlera zdrowie zazwyczaj nie jest problemem.

Ratlery mogą cierpieć na zwichnięcie rzepki. Powinny być przebadane przed dopuszczeniem do rozrodu.

Nie jest to w żadnym razie choroba typowa dla rasy. Tak naprawdę większość psów może mieć problem ze zwichnięciem rzepki, chociaż zwyczajowo bada się pod tym kątem jedynie rasy małe.

Słyszałam także o problemach z sercem oraz epilepsji powiązanej z otwartym ciemiączkiem. Są to jednak przypadłości, które dotykają po prostu pewien procent psiej populacji, bez względu na rasowość lub jej brak. Nic nie wskazuje na to, aby u ratlerów trafiały się ze zwiększoną częstotliwością.

Ratlery generalnie nie cierpią z powodu alergii czy problemów z układem pokarmowym. 

Należy wziąć poprawkę, że ten opis rasy prazsky krysarik traktuje o psach z rodowodem FCI. Niestety, wielu opiekunów pozyskuje małe krótkowłose pieski z podejrzanych źródeł i wciąż uważa je za praskie ratlery. Problemy zdrowotne tych psów według mnie zaburzają ogólny obraz.

Jednak nawet wliczając do równania ewentualne problemy psów nierodowodowych, prazsky krysarik jest zwierzakiem generalnie zdrowym i długowiecznym.

Dla kogo jest praski ratler?

Teraz wiesz o praskim ratlerze już prawie wszystko.

Jeżeli wciąż masz wątpliwości, czy to pies dla Ciebie, spróbuję odpowiedzieć.

Mieszkanie czy dom z ogrodem?

Zasadniczo praski ratler czuje się dobrze niemal wszędzie. Tania doskonale się bawi na działce, a na co dzień dobrze się z nią żyje w niewielkim miasteczku.

Podróże z ratlerem

Krysarik jest naprawdę miniaturowy. Z tego względu dobrze sprawdza się jako towarzysz podróży. Większość pensjonatów i hoteli zapewne nie będzie miała z nim problemu. Tyczy się to także restauracji i sklepów. 

Nawet tam, gdzie z psem wejść nie wolno, czasem przymyka się oko na rasy bardzo małe.

Dodatkową zaletą gabarytu krysarika jest możliwość zabrania go do kabiny samolotu. Linie lotnicze pozwalają przewozić psy do pewnej wagi z pasażerami, oczywiście w transporterze. Większe muszą podróżować w luku bagażowym, co stresuje tak psa, jak i opiekuna.

Jakie wady ma prazsky krysarik?

Największa zaleta ratlera to zarazem jego największa wada. Ze względu na delikatność budowy, nie jest to pies dobry dla małych dzieci czy nawet nieostrożnych dorosłych.

Wrażliwość na warunki atmosferyczne sprawia, że krysarik przy złej pogodzie przeistacza się z dzielnego piechura w ozdobę kanapy. Warto to rozważyć, jeżeli lubimy długie piesze wędrówki w każdą pogodę.

Nawet jesienno-zimowy nocleg w namiocie może być dla ratlera pewnym problemem ze względu na niskie temperatury.

Prazsky krysarik i inne psy

Warto też przemyśleć dobór psich kompanów. Znam krysariki mieszkające z rozmaitymi rasami, także tymi o wysokich popędach łowieckich. Niemniej, niedoświadczonym opiekunom nie polecam takiej kombinacji.

Niestety, jedna nieostrożna zabawa czy złapanie zębami w wykonaniu większego psa może oznaczać dramatyczny koniec ratlera.

Niestety znane są mi przypadki zmiażdżenia przez czystą nieuwagę miniaturowego psa przez przedstawiciela rasy olbrzymiej.

Poza tym, zaskakująco dużo psów zupełnie nie jest zsocjalizowanych z miniaturami. Część zwyczajnie myli je z ofiarami i próbuje gonić. Są i takie, które uparcie ignorują wysyłane przez mniejsze psy komunikaty i dążą do kontaktu tak namolnie, że maluchy czują się zmuszone do kłapania zębami albo ujadania.

Stąd już krótka droga do poważnych problemów behawioralnych.

Zatem żyjąc z ratlerem, musimy liczyć się z tym, że będziemy musieli do końca jego życia uważnie dobierać mu kompanię do zabaw.

Wymagania praskiego ratlera

Trzeba też pamiętać, że krysarik może i waży dwa kilogramy, ale są to dwa kilogramy prawdziwego psa. Potrzebuje spacerów, socjalizacji, habituacji i starannego wychowania. Fakt że ratler jest mały i niekłopotliwy, nie zwalnia opiekuna z konieczności zaspokojenia jego potrzeb gatunkowych.

Gdzie kupić psa rasy prazsky krysarik?

Przeglądając różne serwisy ogłoszeniowe, możesz dojść do wniosku, że w Polsce dostępnych jest mnóstwo krysarików.

Niestety, nie jest to prawda.

Hodowli psów tej rasy, zarejestrowanych w ZKwP i FCI, mamy zaledwie kilka. W grupie na facebooku Praski ratler w Polsce znajduje się ich spis.

Jak w przypadku wielu mało licznych ras, nie brakuje za to ofert “ratlerków”, które z krysarikiem nie mają wiele wspólnego. Większość takich psów to prawdopodobnie zminiaturyzowane pinczery lub mieszanka popularnego chihuahua. Ratler jest rasą mało liczną, a takie są trudne do pozyskania poza strukturami Związku Kynologicznego i w zasadzie nigdy nie stanowią celu hodowców z innych organizacji.

Dlaczego warto szukać psa z rodowodem ZKwP / FCI?

Kupując psa bez rodowodu ZKwP / FCI, trochę ryzykujesz. Po wyglądzie szczeniaka ciężko rozpoznać, co z niego wyrośnie. Czasem szczenięta ras o różnych gabarytach i temperamencie – na przykład goldena i owczarka podhalańskiego – wyglądają niemal tak samo.

Niestety jak już wspomniałam także zdrowie takich psów może nie być równie dobre jak u ratlera. Mieszanka innych ras będzie miała typowe dla nich problemy.

Ostatnią kwestią jest charakter. Stare powiedzenie mówi, że najłatwiej hoduje się psy lękliwe. Warto wziąć poprawkę na zwiększone ryzyko problemów behawioralnych w przypadku zwierzęcia z niepewnego źródła.

Od wielu lat przy wyborze psa często podnosi się argument ceny. W chwili obecnej wszystkie psy sprzedawane w Polsce muszą mieć jakiś rodowód (lub metrykę – dokument uprawniający do wyrobienia rodowodu). Niekoniecznie jedyny uznawany na całym świecie rodowód ZKwP / FCI.

Dawni hodowcy psów “na giełdę” wydają więc swoim szczeniakom papiery, których treść bywa… zmyślona. I cenią się bardzo podobnie, a niekiedy nawet wyżej niż hodowcy ZKwP / FCI.

Drugim częstym argumentem jest dostępność szczeniąt. 

Żaden odpowiedzialny hodowca nie wydaje psiaków bez zadawania pytań. Nie musisz składać zeznania podatkowego, ale nie dziw się, że hodowca chce wiedzieć w jakich warunkach będzie żyło sprzedawane szczenię.

Szanujące zwierzęta hodowle nie mają dostępnych szczeniąt przez cały rok. Suki hodowlane w końcu potrzebują przerw, a właściwe odchowanie psich dzieci to absorbująca praca.

Handlarze wciąż chętnie wmawiają potencjalnym klientom mity – na przykład, że pies z rodowodem musi brać udział w wystawach. Absolutnie nie ma takiego obowiązku. Rodowód FCI / ZKwP jest po prostu potwierdzeniem pochodzenia.

Bardziej szkodliwym kłamstwem mogą być zapewnienia, że rodzice miotu nie potrzebują badań, ponieważ są zdrowi. Tak na oko. Niestety wielu dziedzicznych problemów zdrowotnych nie widać “na oko”, zwłaszcza u młodych psów.

Ratlerek za darmo?

Dobrym kierunkiem, jeżeli z jakiegoś powodu nie chcesz psa od hodowcy, są schroniska lub fundacje. Charakter psów z takiego źródła jest już zazwyczaj znany, a pod względem zdrowia nie ryzykujemy bardziej niż w przypadku kiepskiej hodowli.

Małe, krótkowłose psy, podobne do ratlerków to wciąż jeden z popularniejszych typów kundelka w Polsce. Zwykle źle czują się w schroniskach i na pewno będą wdzięczne za nowy dom.

Z wyborem psa radzę się nie spieszyć. Będziesz żył z tym zwierzęciem kilkanaście lat. Poświęcanie jego wyborowi większej uwagi niż wyborowi nowego telewizora to przejaw rozsądku, nie fanaberia zwierzolubów.

---

Uff, teraz naprawdę wiesz już sporo o praskim ratlerze! Mam nadzieję, że ta charakterystyka rasy była dla Ciebie wyczerpująca i już masz jakieś pojęcie, czy jest to rasa dla Ciebie.